ພາກທີ 01

ພະຍາດຫືດແມວຍັງຖືກເອີ້ນທົ່ວໄປວ່າເປັນຫຼອດລົມອັກເສບຊໍາເຮື້ອ, ພະຍາດຫືດ bronchial, ແລະອາການແພ້ bronchitis. ພະຍາດຫືດແມວແມ່ນຄ້າຍຄືກັນກັບພະຍາດຫືດຂອງມະນຸດ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເກີດຈາກອາການແພ້. ເມື່ອຖືກກະຕຸ້ນໂດຍ allergens, ມັນສາມາດນໍາໄປສູ່ການປ່ອຍ serotonin ໃນ platelets ແລະ mast cells, ເຮັດໃຫ້ເກີດການຫົດຕົວຂອງກ້າມເນື້ອລຽບແລະຫາຍໃຈຍາກ. ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ, ຖ້າພະຍາດບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມໄດ້ທັນເວລາ, ອາການຈະຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ.

ເຈົ້າຂອງແມວຫຼາຍຄົນຄິດວ່າພະຍາດຫືດຂອງແມວແມ່ນເປັນຫວັດຫຼືແມ້ກະທັ້ງພະຍາດປອດບວມ, ແຕ່ຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງພວກມັນຍັງມີຄວາມສໍາຄັນ. ອາການທົ່ວໄປຂອງການເປັນຫວັດແມວແມ່ນຈາມເລື້ອຍໆ, ມີນໍ້າເມືອກເປັນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍ, ແລະເປັນໄປໄດ້ເລັກນ້ອຍທີ່ຈະໄອ; ອາການຂອງພະຍາດຫືດແມວແມ່ນທ່າທີ່ນັ່ງນັ່ງຂອງແມ່ໄກ່ (ເຈົ້າຂອງແມວຫຼາຍຄົນອາດຈະເຂົ້າໃຈຜິດທ່າທີ່ນັ່ງໂຕຂອງແມ່ໄກ່), ໂດຍໃຫ້ຄໍຢຽດ ແລະ ແໜ້ນກັບພື້ນ, ຄໍຈະສົ່ງສຽງຫືດຫືດໆ ຄືກັບວ່າຕິດຢູ່, ແລະ ບາງຄັ້ງ. ອາການໄອ. ໃນຂະນະທີ່ພະຍາດຫືດສືບຕໍ່ພັດທະນາແລະຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ, ໃນທີ່ສຸດມັນອາດຈະນໍາໄປສູ່ bronchiectasis ຫຼື emphysema.

ພາກທີ 02

ພະຍາດຫືດຂອງແມວຖືກວິນິດໄສຜິດໄດ້ງ່າຍບໍ່ພຽງແຕ່ເນື່ອງຈາກວ່າມັນມີອາການຄ້າຍຄືກັນກັບເປັນຫວັດ, ແຕ່ຍັງເນື່ອງຈາກວ່າມັນມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກສໍາລັບທ່ານຫມໍທີ່ຈະເຫັນແລະເຖິງແມ່ນວ່າຍາກທີ່ຈະກວດພົບໂດຍຜ່ານການທົດສອບຫ້ອງທົດລອງ. ພະຍາດຫືດຂອງແມວອາດຈະເກີດຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງພາຍໃນຫນຶ່ງມື້, ຫຼືມັນອາດຈະເກີດຂຶ້ນພຽງແຕ່ຫນຶ່ງຄັ້ງໃນທຸກໆສອງສາມມື້, ແລະບາງອາການອາດຈະປາກົດພຽງແຕ່ຫນຶ່ງຄັ້ງໃນທຸກໆສອງສາມເດືອນຫຼືແມ້ກະທັ້ງປີ. ອາການສ່ວນໃຫຍ່ຈະຫາຍໄປຫຼັງຈາກແມວມາຮອດໂຮງຫມໍ, ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າຂອງສັດລ້ຽງຕ້ອງບັນທຶກແລະຮັກສາຫຼັກຖານທັນທີທີ່ເປັນໄປໄດ້ເມື່ອພວກເຂົາເຈັບປ່ວຍ. ຄໍາອະທິບາຍແລະວິດີໂອຫຼັກຖານຂອງເຈົ້າຂອງສັດລ້ຽງແມ່ນງ່າຍຂຶ້ນສໍາລັບທ່ານຫມໍເພື່ອເຮັດໃຫ້ການຕັດສິນຫຼາຍກ່ວາການທົດສອບຫ້ອງທົດລອງ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ການກວດ X-ray ອາດຈະສະແດງອາການເຊັ່ນ: ບັນຫາຫົວໃຈ, emphysema, ແລະ bloating ໃນກະເພາະອາຫານ. ການກວດເລືອດເປັນປົກກະຕິບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍທີ່ຈະພິສູດວ່າເປັນພະຍາດຫືດ.

ການປິ່ນປົວພະຍາດຫືດຂອງແມວແບ່ງອອກເປັນສາມສ່ວນ

1: ຄວບຄຸມອາການໃນໄລຍະສ້ວຍແຫຼມ, ຊ່ວຍຮັກສາການຫາຍໃຈປົກກະຕິ, ບໍລິຫານອົກຊີ, ໃຊ້ຮໍໂມນ, ແລະຢາຂະຫຍາຍຫຼອດລົມ;

2: ຫຼັງຈາກໄລຍະສ້ວຍແຫຼມ, ເມື່ອເຂົ້າສູ່ໄລຍະຄົງທີ່ຊໍາເຮື້ອ ແລະບໍ່ຄ່ອຍຈະສະແດງອາການ, ທ່ານໝໍຫຼາຍຄົນກຳລັງທົດສອບປະສິດທິພາບຂອງຢາຕ້ານເຊື້ອໃນຊ່ອງປາກ, ຮໍໂມນໃນຊ່ອງປາກ, ຢາຂະຫຍາຍຫຼອດລົມໃນຊ່ອງປາກ ແລະແມ່ນແຕ່ Seretide.

3: ຢາທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງນີ້ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວພຽງແຕ່ໃຊ້ເພື່ອສະກັດກັ້ນອາການ, ແລະວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ຈະປິ່ນປົວພວກມັນຢ່າງສົມບູນແມ່ນຊອກຫາອາການແພ້. ຊອກຫາ allergens ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ. ໃນບາງເມືອງໃຫຍ່ຂອງຈີນ, ມີຫ້ອງທົດລອງພິເສດສໍາລັບການທົດສອບ, ແຕ່ລາຄາແມ່ນແພງແລະສ່ວນໃຫຍ່ບໍ່ບັນລຸຜົນທີ່ຕ້ອງການ. ສຳຄັນກວ່ານັ້ນ, ເຈົ້າຂອງສັດລ້ຽງຕ້ອງສັງເກດບ່ອນທີ່ແມວເຈັບເປັນປະຈຳ ໂດຍເນັ້ນໃສ່ການກວດກາກິ່ນ ແລະຂີ້ຝຸ່ນທີ່ລະຄາຍເຄືອງ ລວມທັງຫຍ້າ, ເກສອນ, ຄວັນຢາສູບ, ນ້ຳຫອມ, ເຄື່ອງສຳອາງ ແລະ ອື່ນໆ.

ການປິ່ນປົວພະຍາດຫືດຂອງແມວແມ່ນຂະບວນການທີ່ຍາວນານ. ຢ່າກັງວົນ, ອົດທົນ, ລະມັດລະວັງ, ວິເຄາະວິທະຍາສາດ, ແລະສືບຕໍ່ໃຊ້ຢາ. ໂດຍທົ່ວໄປ, ຈະມີການປັບປຸງທີ່ດີ.