Rabies ຍັງເປັນທີ່ຮູ້ຈັກເປັນ hydrophobia ຫຼືພະຍາດຫມາບ້າ. Hydrophobia ແມ່ນຊື່ຕາມການປະຕິບັດຂອງຄົນຫຼັງຈາກການຕິດເຊື້ອ. ຫມາທີ່ເຈັບປ່ວຍບໍ່ຢ້ານນ້ໍາຫຼືແສງສະຫວ່າງ. ພະຍາດໝາບ້າແມ່ນເໝາະສຳລັບໝາຫຼາຍກວ່າ. ອາການທາງຄລີນິກຂອງແມວແລະຫມາແມ່ນຄວາມອິດສາ, ຄວາມຕື່ນເຕັ້ນ, mania, drooling ແລະການສູນເສຍສະຕິ, ຕິດຕາມມາດ້ວຍການອໍາມະພາດທາງດ້ານຮ່າງກາຍແລະການເສຍຊີວິດ, ປົກກະຕິແລ້ວປະກອບດ້ວຍ encephalitis ທີ່ບໍ່ແມ່ນ suppurative.

Rabies ໃນແມວແລະຫມາສາມາດແບ່ງອອກເປັນໄລຍະເວລາ prodromal, ໄລຍະເວລາຕື່ນເຕັ້ນແລະເປັນອໍາມະພາດ, ແລະໄລຍະເວລາ incubation ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນ 20-60 ມື້.

Rabies ໃນແມວປົກກະຕິແລ້ວແມ່ນຮຸນແຮງຫຼາຍ. ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ, ເຈົ້າຂອງສັດລ້ຽງສາມາດຈໍາແນກມັນໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍ. ແມວເຊື່ອງຢູ່ໃນຄວາມມືດ. ເມື່ອຄົນຍ່າງຜ່ານໄປມາ, ທັນທີທັນໃດກໍ່ຟ້າວໄປຂູດກັດຄົນ, ໂດຍສະເພາະມັກຕີຫົວ ແລະ ໃບໜ້າຂອງຄົນ. ນີ້ແມ່ນຄ້າຍຄືກັນກັບແມວຫຼາຍຄົນແລະຄົນຫຼິ້ນ, ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ເມື່ອຫຼີ້ນກັບຄົນ, ການລ່າສັດບໍ່ຜະລິດຮອຍທພບແລະແຂ້ວ, ແລະ rabies ໂຈມຕີຢ່າງຫນັກແຫນ້ນ. ໃນເວລາດຽວກັນ, ແມວຈະສະແດງນັກຮຽນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ນໍ້າຕາໄຫຼ, ກ້າມຊີ້ນສັ່ນສະເທືອນ, ກົ້ມຫົວແລະສະແດງອອກຢ່າງໂຫດຮ້າຍ. ໃນ​ທີ່​ສຸດ, ລາວ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ສູ່​ຂັ້ນ​ຕອນ​ເປັນ​ອຳມະພາດ, ອຳມະພາດ​ແຂນ​ຂາ​ແລະ​ກ້າມ​ເນື້ອ​ຫົວ, ສຽງ​ຫຍາບ, ແລະ​ສຸດ​ທ້າຍ​ແມ່ນ​ສະ​ຫມອງ​ແລະ​ຕາຍ.

ໝາມັກຈະຖືກແນະນຳໃຫ້ເກີດພະຍາດ rabies. ໄລຍະເວລາ prodromal ແມ່ນ 1-2 ມື້. ຫມາແມ່ນຊຶມເສົ້າແລະຈືດໆ. ພວກເຂົາເຊື່ອງຢູ່ໃນຄວາມມືດ. ນັກຮຽນຂອງເຂົາເຈົ້າຂະຫຍາຍໃຫຍ່ຂື້ນ ແລະມີຄວາມແອອັດ. ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມອ່ອນໄຫວຫຼາຍຕໍ່ກັບສຽງ ແລະກິດຈະກໍາອ້ອມຂ້າງ. ພວກເຂົາມັກກິນຂອງຕ່າງປະເທດ, ກ້ອນຫີນ, ໄມ້ແລະພາດສະຕິກ. ພືດທຸກຊະນິດຈະກັດ, ເພີ່ມນໍ້າລາຍ ແລະນໍ້າລາຍ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ເຂົ້າໄປໃນໄລຍະເວລາ frenzy, ເຊິ່ງເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະເພີ່ມທະວີການຮຸກຮານ, ອໍາມະພາດຄໍ, ແລະໂຈມຕີສັດເຄື່ອນຍ້າຍໃດໆ. ໃນໄລຍະສຸດທ້າຍ, ປາກປິດໄດ້ຍາກ ເພາະເປັນອຳມະພາດ, ລີ້ນຫ້ອຍອອກ, ແຂນຂາຂາຫຼັງບໍ່ສາມາດຍ່າງ ແລະແກວ່ງໄດ້, ຄ່ອຍໆເປັນອຳມະພາດ, ສຸດທ້າຍເສຍຊີວິດ.

ເຊື້ອໄວຣັສ Rabies ຕິດເຊື້ອງ່າຍເກືອບທຸກສັດເລືອດອຸ່ນ, ໃນນັ້ນ ໝາ ແລະ ແມວ ມີຄວາມອ່ອນໄຫວຕໍ່ກັບເຊື້ອໄວຣັສ rabies ສູງ, ແລະ ພວກມັນມັກຈະອາໄສຢູ່ອ້ອມຕົວເຮົາ, ສະນັ້ນ ຄວນສັກຢາໃຫ້ທັນເວລາ ແລະ ມີປະສິດທິພາບ. ກັບໄປຫາວິດີໂອກ່ອນໜ້ານີ້, ໝາເປັນພະຍາດຜີວໜັງແທ້ບໍ?

ເຊື້ອໄວຣັສ Rabies ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຢູ່ໃນສະຫມອງ, cerebellum ແລະກະດູກສັນຫຼັງຂອງສັດທີ່ເປັນພະຍາດ. ຍັງມີເຊື້ອໄວຣັສຈໍານວນຫລາຍຢູ່ໃນຕ່ອມນໍ້າລາຍແລະນໍ້າລາຍ, ແລະພວກມັນຖືກຂັບໄລ່ອອກດ້ວຍນໍ້າລາຍ. ດັ່ງນັ້ນ, ພວກມັນສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຕິດເຊື້ອໂດຍການກັດຜິວຫນັງ, ແລະບາງຄົນກໍ່ຕິດເຊື້ອໂດຍການກິນຊີ້ນສັດທີ່ເປັນພະຍາດຫຼືກິນກັນລະຫວ່າງສັດ. ມັນໄດ້ຖືກລາຍງານວ່າມະນຸດ, ຫມາ, ງົວແລະສັດອື່ນໆແຜ່ລາມຜ່ານ placenta ແລະ aerosol ໃນການທົດລອງ (ເພື່ອຢືນຢັນຕື່ມອີກ).