ພະຍາດຫຼອດລົມອັກເສບ 2

ອາການທາງຄລີນິກຂອງພະຍາດຫຼອດລົມຫາຍໃຈອັກເສບ

ໄລຍະເວລາ incubation ແມ່ນ 36 ຊົ່ວໂມງຫຼືດົນກວ່ານັ້ນ. ມັນແຜ່ລາມຢ່າງໄວວາໃນບັນດາໄກ່, ມີອາການສ້ວຍແຫຼມ, ແລະມີອັດຕາການເກີດສູງ. ໄກ່ທຸກເພດທຸກໄວສາມາດຕິດເຊື້ອໄດ້, ແຕ່ລູກໄກ່ອາຍຸ 1 ຫາ 4 ວັນ ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບໜັກທີ່ສຸດ, ມີອັດຕາການຕາຍສູງ. ເມື່ອອາຍຸເພີ່ມຂຶ້ນ, ຄວາມຕ້ານທານເພີ່ມຂຶ້ນແລະອາການຫຼຸດລົງ.

ໄກ່ເຈັບບໍ່ມີອາການເບື້ອງຕົ້ນຢ່າງຈະແຈ້ງ. ພວກມັນມັກຈະເຈັບປ່ວຍຢ່າງກະທັນຫັນ ແລະມີອາການທາງເດີນຫາຍໃຈ, ເຊິ່ງແຜ່ລາມໄປທົ່ວຝູງ.

ຄຸນລັກສະນະ: ຫາຍໃຈເອົາປາກ ແລະ ຄໍຂະຫຍາຍອອກ, ໄອ, ມີນໍ້າເມືອກ ຫຼື ມີນໍ້າເມືອກອອກຈາກຮູດັງ, ຫາຍໃຈຍາກ. ມັນຈະແຈ້ງກວ່າໃນຕອນກາງຄືນ. ເມື່ອພະຍາດດັ່ງກ່າວກ້າວຂຶ້ນ, ອາການຂອງລະບົບຈະຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ, ລວມທັງການບໍ່ມີລາຍຊື່, ສູນເສຍຄວາມຢາກອາຫານ, ຂົນອ່ອນໆ, ປີກຫຼຸດລົງ, ງ້ວງຊຶມ, ຄວາມຢ້ານກົວຂອງການເປັນຝູງ, ແລະ sinuses ຂອງໄກ່ແຕ່ລະຄົນຈະບວມ, ນ້ໍາຕາ, ແລະຄ່ອຍໆສູນເສຍນ້ໍາຫນັກ.

ໄກ່ອ່ອນມີ rales ທັນທີທັນໃດ, ຕິດຕາມມາດ້ວຍການຫາຍໃຈຍາກ, ຈາມ, ແລະບໍ່ຄ່ອຍມີນ້ໍາອອກທາງດັງ. ອາການທາງເດີນຫາຍໃຈຂອງການວາງໄຂ່ແມ່ນອ່ອນໆ, ແລະອາການຕົ້ນຕໍແມ່ນການຫຼຸດລົງຂອງປະສິດທິພາບການຜະລິດໄຂ່, ການຜະລິດໄຂ່ຜິດປົກກະຕິ, ໄຂ່ແກະຊາຍ, ໄຂ່ເປືອກອ່ອນ, ແລະໄຂ່ຈືດໆ. ອັນລະບັ້ມແມ່ນບາງໆຄືກັບນ້ໍາ, ແລະມີວັດສະດຸທີ່ຄ້າຍຄືປູນຂາວໃສ່ຢູ່ດ້ານຂອງເປືອກໄຂ່.