ນັບຕັ້ງແຕ່ວິດີໂອສັ້ນໄດ້ຄອບຄອງເວລາຂອງຫມູ່ເພື່ອນຈໍານວນຫຼາຍ, ທຸກປະເພດຂອງແນວໂນ້ມທີ່ຈະ dazzle ແລະດຶງດູດຄວາມສົນໃຈຂອງປະຊາຊົນໄດ້ເຕີມລົງໄປທົ່ວສັງຄົມ, ແລະມັນເປັນ inevitable ເຂົ້າໄປໃນຫມາສັດລ້ຽງຂອງພວກເຮົາ. ​ໃນ​ນັ້ນ, ສິ່ງ​ທີ່​ໜ້າ​ຈັບ​ໃຈ​ທີ່​ສຸດ​ຕ້ອງ​ແມ່ນ​ອາຫານ​ສັດ, ​ແມ່ນ​ຕະຫຼາດ​ຄຳ​ໃຫຍ່​ອີກ​ດ້ວຍ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເຈົ້າຂອງຈໍານວນຫຼາຍຕົວຈິງບໍ່ມີປະສົບການການລ້ຽງສັດແລະຄວາມຮູ້. ພວກເຂົາພຽງແຕ່ຕ້ອງການດຶງດູດຄວາມສົນໃຈແລະຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການໂຄສະນາ, ເຮັດໃຫ້ມີວິທີການໃຫ້ອາຫານທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງຈໍານວນຫຼາຍຕື່ມຫນ້າຈໍໂທລະສັບມືຖື. ຖ້າການສ້າງນິໄສທີ່ບໍ່ດີແມ່ນພຽງແຕ່ບັນຫາ, ພະຍາດທີ່ເກີດຈາກອາຫານທີ່ບໍ່ມີວິທະຍາສາດກໍ່ເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ສັດລ້ຽງ.

ຂ້ອຍມັກຈະໄດ້ຍິນເຈົ້າຂອງສັດລ້ຽງເວົ້າໃນລະຫວ່າງການປິ່ນປົວ, ເປັນຫຍັງມັນແຕກຕ່າງຈາກສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເຫັນຢູ່ໃນປື້ມສີແດງນ້ອຍ? ເປັນຫຍັງແມວຂອງຂ້ອຍຈຶ່ງມີຄວາມລົ້ມເຫຼວຂອງຫມາກໄຂ່ຫຼັງຫຼັງຈາກກິນອາຫານນີ້? ເປັນຫຍັງໝາຂອງຂ້ອຍຈຶ່ງເປັນພະຍາດຕັບແຂງ? ເພື່ອຮຽນຮູ້ຄວາມຮູ້ທີ່ແທ້ຈິງ, ມັນດີກວ່າທີ່ຈະອ່ານຫນັງສືຫຼືປຶກສາກັບທ່ານຫມໍ. ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ໃນຂ່າວໃນວັນສຸກ, ວິສາຫະກິດໂພຊະນາການໄດ້ສະຫມັກສໍາລັບການລາຍຊື່. ໃນ​ການ​ປະ​ກາດ, ວິ​ສາ​ຫະ​ກິດ​ມີ​ພຽງ​ແຕ່​ສອງ​ພະ​ນັກ​ງານ R & D. ຖ້ານີ້ແມ່ນເລື່ອງຕະຫລົກ, ຂ້ອຍບອກເພື່ອນຂອງຂ້ອຍວ່າບາງວິສາຫະກິດອາຫານສັດລ້ຽງບໍ່ມີພະນັກງານ R & D ມືອາຊີບສໍາລັບອາຫານຫມາແລະອາຫານແມວ. ພວກເຂົາເປັນວິສາຫະກິດ OEM ທີ່ໃສ່ຍີ່ຫໍ້ທີ່ແຕກຕ່າງກັນກ່ຽວກັບການຫຸ້ມຫໍ່ທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ແລະບໍ່ມີໃຜສົນໃຈສຸຂະພາບຂອງສັດລ້ຽງ.

ການກິນອາຫານແລະການສົ່ງເສີມທີ່ບໍ່ຈໍາແນກທົ່ວໄປທີ່ສຸດແມ່ນຊີ້ນດິບ. ຫຼາຍຄົນຄິດວ່າແມວ ແລະ ໝາກິນຊີ້ນໃນສະພາບແວດລ້ອມໃນປ່າດົງດິບ, ສະນັ້ນເຂົາເຈົ້າຄິດວ່າການກິນຊີ້ນ ແລະ ກະດູກດິບຈະດີກວ່າ ແລະ ມີສານອາຫານຫຼາຍກວ່າການກິນອາຫານທີ່ມີເມັດພືດ ແລະ ຜັກຕ່າງໆ. ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າມັນໄດ້ນໍາເອົາພະຍາດຕ່າງໆມາສູ່ສັດລ້ຽງ. ຕົ້ນຕໍແມ່ນໂພຊະນາການທີ່ບໍ່ສົມດຸນ, ຍ່ອຍອາຫານ, ການອຸດຕັນຂອງກະດູກຂອງກະເພາະອາຫານແລະການຕິດເຊື້ອແບັກທີເລຍຂອງ gastroenteritis.

ກໍລະນີຫນຶ່ງທີ່ຂ້ອຍພົບກ່ອນນີ້ແມ່ນຫມາ Labrador ຂະຫນາດໃຫຍ່. ເຈົ້າຂອງສັດລ້ຽງໄດ້ກິນຊີ້ນ ແລະ ribs ທຸກໆມື້. ຜົນໄດ້ຮັບແມ່ນວ່າ sparerib ຂະຫນາດນ້ອຍເກືອບຂ້າຫມາ. ເນື່ອງຈາກວ່າກະດູກມີຂະຫນາດນ້ອຍເກີນໄປ, ຫມາມີຄວາມກັງວົນທີ່ຈະກິນແລະກືນມັນໂດຍກົງ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ໃນມື້ຕໍ່ມາ, ຫມາໄດ້ເຈັບທ້ອງ, ບໍ່ກິນອາຫານ, ຮາກແລະບໍ່ມີອາຈົມ. ໄປໂຮງໝໍເພື່ອຖ່າຍຮູບ X-ray. ກະດູກຫັກນ້ອຍໆຕິດຢູ່ແຈຂອງລໍາໄສ້. ໂຮງ ໝໍ ທ້ອງຖິ່ນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການຜ່າຕັດເພື່ອເອົາພວກມັນອອກ. ສຸດທ້າຍ, ຫຼັງຈາກການວິເຄາະ, ພວກເຮົາພະຍາຍາມ lubricate ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີ enema. ໃນລະຫວ່າງໄລຍະເວລານີ້, ການແຕກກະເພາະລໍາໄສ້ອາດຈະເຮັດໃຫ້ເສຍຊີວິດໄດ້ທຸກເວລາ. ຕໍ່ມາ, ມັນໃຊ້ເວລາຫ້າມື້. ພາຍໃຕ້ການດູແລລະມັດລະວັງຂອງເຈົ້າຂອງສັດລ້ຽງ, ສຸດທ້າຍຫມາໄດ້ປະສົບຜົນສໍາເລັດໃນການດຶງກະດູກອອກ.

ໃນທີ່ນີ້ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງການເຮັດໃຫ້ມັນຊັດເຈນວ່າມັນເປັນການຍາກສໍາລັບຫມາທີ່ຈະໄດ້ຮັບໂພຊະນາການໃນເວລາທີ່ພວກເຂົາກິນກະດູກ. ໃນເມື່ອກ່ອນ, ບໍ່ມີຊີ້ນແລະອາຫານອື່ນໆສໍາລັບຫມາ, ດັ່ງນັ້ນພຽງແຕ່ກະດູກທີ່ຄົນບໍ່ສາມາດ chew ໄດ້ຖືກຖິ້ມໄປຫາພວກມັນ. ນັ້ນບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າກະດູກແມ່ນດີສໍາລັບພວກມັນ.

ສິ່ງທີ່ຂີ້ຮ້າຍກວ່າການອຸດຕັນຂອງກະດູກແມ່ນເຊື້ອແບັກທີເຣັຍໃນກະດູກແລະຊີ້ນດິບເຫຼົ່ານີ້. ກະດູກແລະຊີ້ນດິບບໍ່ແມ່ນອາຫານສັດລ້ຽງໃຫມ່. ມັນປາກົດຢູ່ໃນປະເທດອັງກິດໃນປີ 1920. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມັນເປັນການຍາກທີ່ຈະສົ່ງເສີມສຸຂະພາບເນື່ອງຈາກໂພຊະນາການທີ່ບໍ່ສົມດຸນແລະຍາກທີ່ຈະຮັກສາສຸຂະອະນາໄມ. ໃນປະເທດຝຣັ່ງໃນປີນີ້, ນັກຄົ້ນຄວ້າໄດ້ເອົາຕົວຢ່າງອາຫານຫມາ 55 ຕົວຢ່າງ, ໃນນັ້ນຕົວຢ່າງອາຫານຫມາດິບທັງຫມົດມີ "Enterococcus", ແລະຫນຶ່ງໃນສ່ວນຂອງພວກມັນແມ່ນ superbacteria ທີ່ທົນທານຕໍ່ຢາ. ບາງເຊື້ອແບັກທີເຣັຍທີ່ທົນທານຕໍ່ຢາແມ່ນຄືກັນກັບທີ່ກວດພົບໃນຄົນເຈັບໃນໂຮງຫມໍໃນອັງກິດ, ເຢຍລະມັນແລະເນເທີແລນ, ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າອາຫານຫມາດິບອາດຈະນໍາໄປສູ່ການຕິດເຊື້ອທາງເດີນປັດສະວະຂອງຫມາແລະເຈົ້າຂອງສັດລ້ຽງ, ການຕິດເຊື້ອຜິວຫນັງ, ພະຍາດຊຶມເຊື້ອ, ເຍື່ອຫຸ້ມສະຫມອງອັກເສບ. ຄຸນນະພາບຂອງຊີ້ນດິບໃນປະເທດຂອງພວກເຮົາບໍ່ສູງກວ່າໃນເອີຣົບ, ແລະມີເຊື້ອແບັກທີເຣັຍຈໍານວນຫລາຍໃນຊີ້ນດິບຂອງຫມາ. ໂລກກະເພາະລໍາໃສ້ໃນຫມາໂດຍພື້ນຖານແລ້ວກວມເອົາຫນຶ່ງສ່ວນສີ່ຂອງພະຍາດປະຈໍາວັນຂອງພວກເຮົາ, ເຊິ່ງເກີດຈາກການກິນອາຫານທີ່ບໍ່ສະອາດ.

ໃນເດືອນແລ້ວນີ້, ຂ້ອຍໄດ້ພົບກັບເຈົ້າຂອງໝາທີ່ໃຫ້ຊີ້ນໝາດິບ. ດ້ວຍເຫດນີ້, ໝາມີເຊື້ອແບັກທີເຣຍອັກເສບອັກເສບ ແລະຖອກທ້ອງເປັນເວລາ 5 ມື້. ສຸດທ້າຍ, ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຊ່ວຍໄດ້ມາໂຮງຫມໍເພື່ອປິ່ນປົວ. ຫຼັງຈາກການປິ່ນປົວ 3 ມື້, ຂ້ອຍຄ່ອຍໆຟື້ນຕົວ; ຫຼັງ​ຈາກ​ຫາຍ​ດີ​ແລ້ວ, ລາວ​ຍັງ​ໄດ້​ກິນ​ຊີ້ນ​ດິບ​ແລະ​ຕິດ​ເຊື້ອ​ອີກ​ໃນ​ເວລາ​ບໍ່​ຮອດ​ໜຶ່ງ​ອາທິດ. ເຖິງແມ່ນວ່າລາວໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວທັນທີໃນເວລານີ້ໂດຍບໍ່ມີການຖອກທ້ອງດົນເກີນໄປ, ຫມາໄດ້ປ່ຽນຈາກໂຣກ enteritis ສ້ວຍແຫຼມໄປສູ່ໂຣກ enteritis ຊໍາເຮື້ອ. enteritis ຊໍາເຮື້ອບໍ່ສາມາດຟື້ນຕົວຢ່າງສົມບູນ. ຖ້າທ່ານກິນອາຫານບໍ່ສະບາຍເລັກນ້ອຍຕໍ່ມາ, ເຖິງແມ່ນວ່າມັນເປັນອາຫານທີ່ຍອມຮັບໃນເມື່ອກ່ອນ, ທ່ານຈະມີອາການຖອກທ້ອງທັນທີ. ເຈົ້າຂອງສັດລ້ຽງຫຼັງຈາກນັ້ນເສຍໃຈ, ແຕ່ບໍ່ມີວິທີທີ່ຈະກໍາຈັດສາເຫດຂອງພະຍາດ.

ສຸດທ້າຍ, ເຈົ້າຂອງສັດລ້ຽງບາງຄົນເຊື່ອວ່າແມວເປັນສັດທີ່ບໍລິສຸດ. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ບໍ່ມີ carnivore ໃນການຈັດປະເພດສັດ. ແມວສ່ວນຫຼາຍແມ່ນກິນຊີ້ນ, ແຕ່ພວກມັນບໍ່ກິນພືດ. ພວກເຮົາທຸກຄົນຮູ້ວ່າແມວກິນຫຍ້າແມວເພື່ອຊ່ວຍຍ່ອຍອາຫານ. ເສືອ ແລະ ຊ້າງໃຫ້ຄວາມສຳຄັນຕໍ່ການກິນສັດປີກສັດ ເມື່ອລ່າສັດໃນປ່າ, ຈະມີພືດທີ່ບໍ່ໄດ້ຍ່ອຍເປັນຈຳນວນຫຼາຍຢູ່ໃນລຳໄສ້ຂອງຜູ້ຖືກລ້າ, ເສືອ ແລະ ຊ້າງຈະກິນເປັນອາຫານເສີມຂອງພືດ. ນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າມັນບໍ່ແມ່ນວ່າແມວບໍ່ກິນພືດ, ແຕ່ພວກມັນກິນຢ່າງລັບໆ.

ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ການຄົ້ນຄວ້າລະອຽດຂອງສະຖາບັນການຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຮົາຈໍາແນກລະຫວ່າງເຈົ້າຂອງສັດລ້ຽງໃນເວລາດູແລສັດລ້ຽງແລະເວລາຊື້ຜະລິດຕະພັນອາຫານສັດລ້ຽງ. ເຈົ້າຕ້ອງຄິດຢ່າງຮອບຄອບດ້ວຍໃຈຂອງເຈົ້າ. ແມ່ນທາງເລືອກຂອງທ່ານກັບຫຼັງຫຼືທັນສະໄຫມ. ປະຊາຊົນຈໍານວນຫຼາຍກໍາລັງຊອກຫານິສັຍການກິນແບບດັ້ງເດີມແລະຍ້ອນຫຼັງ. ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າມັນສົມເຫດສົມຜົນທີ່ຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງບອກເຈົ້າຂອງສັດລ້ຽງວ່າອາຫານທີ່ສົມເຫດສົມຜົນທີ່ສຸດຂອງເຈົ້າແມ່ນເລືອກໃບ, ຫມາກ, ຫຍ້າຫຼືກິນຊີ້ນດິບທຸກໆມື້ບໍ? ຫຼັງຈາກທີ່ທັງຫມົດ, ບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຮົາ ape man ກິນແບບນີ້. ແນ່ນອນ, ນີ້ຍັງເຮັດໃຫ້ IQ ຕ່ໍາຂອງເຂົາເຈົ້າ.