ພະຍາດແມວຂູດແມ່ນຫຍັງ? ປິ່ນປົວແນວໃດ?

ບໍ່ວ່າທ່ານຈະລ້ຽງ, ກູ້ໄພ, ຫຼືພຽງແຕ່ສ້າງຄວາມສໍາພັນອັນເລິກເຊິ່ງກັບແມວທີ່ຫນ້າຮັກຂອງເຈົ້າ, ເຈົ້າອາດຈະຄິດກ່ຽວກັບຄວາມສ່ຽງດ້ານສຸຂະພາບທີ່ອາດຈະເກີດຂຶ້ນ. ເຖິງແມ່ນວ່າແມວສາມາດຄາດເດົາບໍ່ໄດ້, ຂີ້ຮ້າຍ, ແລະແມ້ກະທັ້ງຮຸກຮານໃນບາງຄັ້ງ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນພວກມັນມີຄວາມຫມາຍດີແລະບໍ່ເປັນອັນຕະລາຍ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ແມວອາດຈະກັດ, ຂູດ, ຫຼືແມ້ກະທັ້ງເບິ່ງແຍງເຈົ້າໂດຍການເລຍບາດແຜເປີດຂອງເຈົ້າ, ເຊິ່ງສາມາດເຮັດໃຫ້ເຈົ້າມີເຊື້ອພະຍາດທີ່ເປັນອັນຕະລາຍ. ມັນອາດຈະເບິ່ງຄືວ່າເປັນພຶດຕິກໍາທີ່ບໍ່ເປັນອັນຕະລາຍ, ແຕ່ຖ້າແມວຂອງເຈົ້າຕິດເຊື້ອແບັກທີເຣັຍບາງຊະນິດ, ເຈົ້າມີຄວາມສ່ຽງສູງທີ່ຈະເປັນພະຍາດແມວຂູດ (CSD).

ພະຍາດແມວຂູດ (CSD)

ຍັງເປັນທີ່ຮູ້ກັນວ່າ ໄຂ້ແມວຂູດ, ມັນເປັນການຕິດເຊື້ອຕ່ອມນ້ຳເຫຼືອງທີ່ຫາຍາກທີ່ເກີດຈາກເຊື້ອແບັກທີເຣັຍ Bartonella henselae. ເຖິງແມ່ນວ່າອາການຂອງ CSD ມັກຈະບໍ່ຮຸນແຮງແລະແກ້ໄຂດ້ວຍຕົນເອງ, ມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ຈະເຂົ້າໃຈຄວາມສ່ຽງ, ອາການ, ແລະການປິ່ນປົວທີ່ເຫມາະສົມທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບ CSD.

Cat-scratch disease ເປັນການຕິດເຊື້ອແບັກທີເຣຍທີ່ຫາຍາກທີ່ເກີດຈາກການຂູດ, ກັດ, ຫຼືເລຍຈາກແມວ. ໃນຂະນະທີ່ແມວຈໍານວນຫຼາຍຕິດເຊື້ອແບັກທີເຣັຍທີ່ເປັນສາເຫດຂອງພະຍາດນີ້ (Bifidobacterium henselae), ການຕິດເຊື້ອທີ່ແທ້ຈິງໃນມະນຸດແມ່ນເປັນເລື່ອງທີ່ຫາຍາກ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເຈົ້າສາມາດຕິດເຊື້ອໄດ້ຖ້າແມວຂູດຫຼືກັດເຈົ້າຢ່າງເລິກເຊິ່ງພຽງພໍທີ່ຈະທໍາລາຍຜິວຫນັງຂອງເຈົ້າ, ຫຼືເລຍບາດແຜທີ່ເປີດຢູ່ຜິວຫນັງຂອງເຈົ້າ. ນີ້ແມ່ນຍ້ອນວ່າເຊື້ອແບັກທີເຣັຍ B. henselae ມີຢູ່ໃນນໍ້າລາຍຂອງແມວ. ໂຊກດີ, ພະຍາດນີ້ບໍ່ໄດ້ແຜ່ລາມຈາກຄົນໄປຫາຄົນ.

ເມື່ອພະຍາດຮອຍຂີດຂ່ວນຂອງແມວປະກົດຕົວຢູ່ໃນມະນຸດ, ມັນມັກຈະສົ່ງຜົນໃຫ້ມີອາການຄ້າຍຄືໄຂ້ຫວັດອ່ອນໆ ເຊິ່ງໃນທີ່ສຸດກໍຈະເຫັນໄດ້ດ້ວຍຕົນເອງ. ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວອາການຈະເລີ່ມພາຍໃນ 3 ຫາ 14 ມື້ຫຼັງຈາກໄດ້ຮັບສານ. ບໍລິເວນທີ່ຕິດເຊື້ອ, ເຊັ່ນບ່ອນທີ່ແມວຂູດ ຫຼື ກັດເຈົ້າ, ອາດຈະເຮັດໃຫ້ເກີດການໃຄ່ບວມ, ແດງ, ຕຳ, ຫຼືແມ້ກະທັ້ງມີໜອງ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຄົນເຈັບອາດຈະມີອາການເມື່ອຍລ້າ, ໄຂ້ອ່ອນໆ, ປວດຕາມຮ່າງກາຍ, ສູນເສຍຄວາມຢາກອາຫານ, ແລະຕ່ອມນໍ້າເຫຼືອງ.